Po co mi ten facet ?

J: związek to jest wspólnota tych dwojga JA - twoje JA i moje JA spotykają się i porozumiewają. Wówczas wzajemnie będą się szanować i tworzyć MY.



J: To jest ten cud , który zawsze mnie zdumiewa...
Oto jest wodór, który się wspaniale pali, i tlen, doskonale podtrzymujący palenie. W połączeniu daje nam to wodę, która gasi ogień.



E: niech kupi sobie psa... albo weźmie ze schroniska...
J:jest wiele sposobów zaspokajania potrzeb... nie trzeba koniecznie robic tego z facetem


E: czy kobiety boją się mężczyzn ?
J: tak. I wzajemnie. Myślę, że nawet częściej mężczyźni boją się kobiet.
E: Naprawdę? A czego boją się mężczyźni w kobietach ?
J: Tego samego, czego boją się najbardziej u siebie. Emocjonalności. Kobieta w swojej ekspresji jest nieokiełznana. To jest piękne, ale często zalewa mężczyzn, bo ni nie maja takiej swobody w wyrażaniu uczuć.
E: Kobieta krzyczy, płacze, rzuca talerzami i w dodatku robi to wszystko jednocześnie.



E: W takim razie nie bójmy się swojej wzajemnej siły, tylko ją szanujmy, by siebie nawzajem wzmacniać.
J: choć niestety dużo bardziej akceptowane są takie kobiety, które całe życie zostają dziewczynkami i wystarczają swojemu tatusiowi...
E: ...partnerowi...
J: i daja mu tez takie znaki jak tatusiowi: " jesteś najwspanialszy, cudowny, niepowtarzalny. O, jakie cukiereczki znów dostałam! O, jaki śliczny prezencik! o, jak się cieszę, że ty mi taki prezencik przyniosłeś! Jestem szczęśliwa, że w ogóle przyszedłeś, tak długo czekałam na ciebie a ty nareszcie jesteś!" i tu można mieć relacje z jednej strony podął mi płaszcz i otworzył drzwi, ale w domu dostałam od niego w twarz.
na szczęście jest coraz więcej kobiet,które chcą dojrzałego partnera.



E: coś jednak uwierało...
J: ten związek był ciągle "nie tym". Wciąż nie był to "ten facet" bo cześc psychiki na poziomie nieświadomym została związana z ojcem. Było przyjemnie i fajnie, ale to nie było to. I dopiero jak przeszła te fazę terapii, gdy stała się zdolna, by przyjąć tego faceta inaczej, a i on ją uszanował, mówi że teraz czuje się jak Kaj, ten z bajki o Królowej śniegu. Czuje jak, lód się roztapia i jest to dla niej czymś niesłychanym...



e. konarowska i j. sztencel